*kadın sustu.

SARILDILAR...

bir kitap düştü yere...
kapandı bir pencere...

AYRILDILAR...

*nazım böyle demiş

bende:

bu zindan ki mukaddes bir iblis
ellerinde kadının gece karası ayrılık
yüreğinde yarı aydınlık özgürlük
gözleri yağmur telaşında
değişen kendimidir bilmiyor

üç yalnızlık önce ayrıldılar
vakit mavi, geceyarısı, istanbul
dudaklarında acı bir iklim gibi sonbahar
bir kapı kapandı sessiz
parmakları kanatan seni seviyorumlar

nazım okuyodum neyse böyle oldu.
neyse sen kızgın olma
kitaplardan ümidini kesme bence en azından şiirden gerçi ben söyleyince pek inandırıcı olmuyor